شب‌های بی‌ستاره

اگرچه روزگار من، خراب می گذرد
خوشم که نیم عمر من به خواب می گذرد
ندیده ام ز عمر حاصلی به جز غم و درد
خوشا که زندگی چنین با شتاب می گذرد
نگشت به آرزوی کهنه کام تشنه من
دمم به اشک دل، چنان سحاب می گذرد
به داغ دل نباد، حیچ مرهمی که کنون
حیات من به جان، در عذاب می گذرد